COVID DIARY
COVID DIARY
5555 hahahaha ฮะฮะฮะ หัวเราะสามแบบ แต่ละแบบก็ต่างกัน น้ำเสียง ความหมาย ความรู้สึก ฉันเห็นนักการละครเวทีตายอยู่หน้าจอ วันแล้ววันเล่า คนแล้วแล้วก็อีกคน วนกันไป
อาการหลอกตัวเอง การปิดบังความจริง การแสแสร้ง การบิดเบือน
อาการต้องเยียวยาตัวเองผ่านการเยียวยาผู้อื่นเพื่อให้ตัวเองได้รับการรักษาสภาวะขาดวิ่นศิลปินละครเวที สิ้นแสงไฟส่องหน้า อ่อนแรง ร่วงโรย โหยหวนหาเสียงประมือ มันน่าหัวเราะ ในสถานการณ์ COVID-19 ของนักการละครไทย
คาเฟ่นกฮูก สถานที่ที่มีไว้ให้คนเข้าไปเที่ยวเล่น มันไม่ได้นอนตอนกลางวัน เพราะมันเป็นสัตว์กลางคืน ต้องคอยตื่นตอนเช้าเพื่อให้คนมาลูบหัว ให้เด็กมารายงานตัว ถ่ายรูป
เห็นมันนั่งมองเข้าไปในจออยากเข้าไปสู่โลกแคบ อยากหลับกลางวัน ตื่นกลางคืนเหมือนที่เคยเป็น
อยู่ในโรงละครไม่ได้ก็เข้าไปอยู่ในคอมพิวเตอร์ วิ่งหา ดิ้นรน ร่าเริง แต่ข้างในกลับไม่พบเจอกับสิ่งที่ต้องการแม้แต่นิดเดียว กลับทำเสียวภายนอกบอกคนอื่นไปทั่วว่าใช่ ว่าเจอ ว่าดี สดสดออนไลน์
รัฐเรื้อรังติดโรคทางระบบ รัฐที่มีระบบจบในตอนเพื่อตนเอง รัฐที่มีดีแค่คำว่ารัฐบาลคนดี นักการละครอาจหาญมา live สด พูดปดกับคนดูว่ากูคือศิลป์ที่ต้องอยู่ร่วมในพื้นที่เดียวกันสถานที่เดียวกัน
สุดท้ายก็ตายด้วย COVID-19
อย่าฆ่าเวลาด้วยการทำให้เวลามาฆ่าตัวเอง
5555 (ask your Thai friend to pronounce it) hahahaha HOHOHO
Each of these three different laughs is unique in its tone, meaning and feeling. Day after day, one after another and in cycles, I see theater artists die in front of the screen.
Self deception, truth hiding, faking and distortion.
Healing themselves by healing others in order to retain the staggering status of theater artists, without stage lights, weakening, withering and yet yearning for applause, Thai theater artists in COVID-19 situation are laughable.
The owl’s cafe opens at daytime for people’s leisure. This night animal cannot sleep during the day, staying awake so people can pat its head and kids can report and take photos.
Looking into the lens, the owl wants to enter its own small world, sleeping during the day and waking up at night like it used to.
Unable to work in the playhouse, theater artists enter the digital world, wandering, rummaging, struggling and rejoicing. Though they actually cannot find anything they want there, they’re bragging the opposite, that this live virtual experience is just perfect for theater.
The systems of this chronic government have contracted diseases. It’s using extrajudicial measures for the sake of itself. This government’s only virtue is self acclaiming itself as virtuous. Theater artists dare to go live online, lying to the audience that they themselves are the art that needs to share the space and time with the audience.
In the end, they all die from COVID-19.
Do not kill time by letting time kill you.