STU/D/O ARCHITECTS

ในเวลาที่เรารักษาระยะห่างระหว่างกัน เรารู้สึกเหมือนถูกขังให้อยู่อาศัยในที่แคบๆ แล้วถ้าลองจินตนาการว่าเราขยายขอบเขตการอยู่อาศัยออกไปยังพื้นที่ว่างรอบๆ ตัวเราได้ล่ะ พื้นที่เหล่านั้นก็จะเป็นของคุณ ขอบเขตของคุณก็ใหญ่ขึ้น ยังคงรักษาความเป็นส่วนตัวได้ ในขณะที่เชื่อมต่อกับคนอื่นๆ รอบตัวได้มากขึ้นด้วย

อย่าง Frame House นี้ แต่ละขอบเขตซ้อนทับกันตรงพื้นที่ว่างซึ่งแบ่งย่อยลงมา ซึ่งทำหน้าที่เป็นทั้งตัวกั้นและตัวเชื่อมในเวลาเดียวกัน ความคิดเรื่องกรอบที่ขยายออกและพื้นที่ว่างที่ซ้อนทับกันนี้ หากนำไปปรับใช้ในขนาดที่ใหญ่ขึ้นทั้งกับที่อยู่อาศัยของแต่ละบุคคลและครอบครัวแล้ว อาจจะเป็นทางออกเรื่องการอยู่อาศัยในยุคหลังโควิดทางหนึ่งได้ ด้วยความที่เป็นรูปแบบการอยู่อาศัยในแนวตั้งที่เป็นปัจจุบันและยืดหยุ่นได้ ซึ่งรักษาระยะห่างด้วยขอบเขตและเชื่อมต่อกันด้วยพื้นที่ว่าง

In a time that people practice distancing, we find ourselves locked into a limited living area. Imagine if we can expand our living boundary to the open space around us. The open space would belong to you, extending your boundary, keeping your privacy, while at the same time connecting to others around you.

In Frame House’s instance, each boundary interlocks at intervals of shared open space that act both as a separator as well as a connector. This idea of extended frames and interlocking open space, if applied to a larger scale whether it be in the unit of individuals or families, could pose a dwelling solution to our post-COVID era. A current and flexible typology of horizontal dwelling; separated by boundaries and connected by open space.