ดีไซเนอร์ผู้เริ่มต้นจากการอ่าน และค่อยๆ ถูกความสัมพันธ์ระหว่างภาพและโลกของตัวอักษรดึงดูด จนกลายเป็นผู้รังสรรค์ปกหนังสือที่ห่อหุ้มและสะท้อนเนื้อหาด้านในหนังสือ

TEXT & PHOTO COURTESY OF NUCHCHA PRAPHIN

(For English, press here)

WHO

นุชชา ประพิณ (ปัน) กราฟิกดีไซน์เนอร์และนักวาดภาพประกอบ

WHAT

ปัจจุบันออกแบบปกหนังสือเป็นหลักค่ะ

WHEN

ชอบอ่านหนังสือมากตั้งแต่ยังเด็กเลยอยากเป็นนักเขียนตั้งแต่สมัยประถม พอขึ้นมัธยมต้นก็รู้สึกว่าอยากทำงานในสำนักพิมพ์ เลยคิดอยากเป็นบรรณาธิการ แต่เมื่ออยู่มัธยมปลาย เกิดสนใจการทำงานร่วมกันของภาพและตัวอักษรขึ้นมา ตั้งแต่ตอนนั้นก็รู้สึกว่าอยากลองทำปกหนังสือดูสักครั้งมาตลอด

ชีวิตเรามีแค่สี่พันสัปดาห์

WHERE

สำนักพิมพ์ที่ให้โอกาสได้ออกแบบปกจนจบกระบวนการครั้งแรกคือแพรวสำนักพิมพ์

WHY

คิดว่ากราฟิกดีไซน์คือศาสตร์ที่ต้องการเนื้อหาเพื่อเกาะเกี่ยวเป็นหลักยึด มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเกิดและโตขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง สำหรับเราแล้วหนังสือมีเนื้อหาที่ทรงพลังที่สุดในโลก มันมักจะลึกและมีความรู้สึกมากกว่าเนื้อหาประเภทอื่นๆ ซึ่งสิ่งนี้ทำให้งานที่จบออกมามีความหลากหลายและค่อนข้างสุดโต่งได้ประมาณหนึ่ง จะอ่อนหวานหรือรุนแรงก็ได้ จะเงียบสุขุมหรือบ้าคลั่งหน่อยก็ได้ เลยรู้สึกสนุกที่สุดเวลาได้ทำงานกับเนื้อหาประเภทนี้

Dan Brown

สัญญาณเตือนตาย

คุณนิยามสไตล์การออกแบบของตัวเองไว้อย่างไร

ถ้าหมายถึงรูปลักษณ์หรือวิธีการ คิดว่าตัวเองไม่มีสไตล์ที่ตายตัวเลย หนังสือเป็นโจทย์ที่ละเอียดยิบย่อยมากๆ ด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้สไตล์เดียวตอบสนองหนังสือทุกเล่ม เราอยากทำปกที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันไปกับเนื้อหาด้านในมากที่สุด อยากทำให้คนอ่านรู้สึกถึงสิ่งที่เขาจะรู้สึกมากกว่านี้อีกหลายเท่าหลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ เลยพยายามจะเลือกสไตล์ที่เหมาะจะเล่าหนังสือเล่มนั้นๆ ที่สุดมาใช้ หลายครั้งก็เป็นสไตล์ที่ไม่เคยทำมาก่อนหรือไม่ถนัด คิดว่าสิ่งที่เหมือนกันมากที่สุดในทุกปกน่าจะเป็นวิธีคิดงานมากกว่าสไตล์

คดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม

อะไรคือแรงบันดาลใจและหลักการในการทำงานแต่ละครั้ง

งานปกคือการออกแบบสิ่งที่อยู่ด้านนอก หลักการของเราคือคำตอบทุกอย่างอยู่ด้านใน ถ้าคิดอะไรไม่ออก อย่าไปหาแรงบันดาลใจจากสิ่งอื่น ให้กลับไปอ่านต้นฉบับอีกรอบจนกว่าจะรู้ว่าต้องหยิบอะไรมาใช้ ตัวกำหนดว่าปกของเราจะออกมาหน้าตายังไงมันอยู่ในนั้นอยู่แล้ว

คลื่นถี่ความเหงา

ร้านขนมแห่งความลับ

โปรเจ็กต์ไหนที่คุณภูมิใจมากที่สุด เพราะอะไร?

ยังไม่มีถึงขั้นภูมิใจที่สุดค่ะ แต่เล่มที่ชอบคือ ‘เรื่องสั้น’ ของ ‘บทจร’ เพราะเป็นเล่มที่คิดว่าทุกพาร์ท ทั้งด้านหน้า ด้านหลังของแจ็คเก็ต ปีกปก ที่คั่นหนังสือ ใบหุ้มปก ริบบิ้นและเนื้อหาทำงานด้วยกันแบบไม่มีส่วนไหนที่เรารู้สึกว่ามันขัดกัน โอกาสที่ได้เลือกทุกอย่างให้มันจบพอดีแบบนี้มีไม่มาก ตอนทำก็สนุกมากด้วยค่ะ

เรื่องสั้น

Containable Leaves

คุณชอบขั้นตอนไหนระหว่างทำงานมากที่สุด?

ชอบขั้นตอนเริ่มกับจบมากที่สุด ขั้นตอนเริ่มคือการคุ้ยเนื้อหาและเลือก จนเห็นภาพในหัวเป็นครั้งแรกว่าเล่มนี้จะต้องใช้ภาพนี้ สไตล์นี้ มู้ดมันจะต้องเป็นแบบนี้เท่านั้น ภาพจะลอยอยู่ในหัวชัดเจนเหมือนมันเสร็จแล้ว จะทำให้รู้สึกอยากลงมือทำมากๆ แต่พอลงมือทำไปแล้ว บางทีก็เจอปัญหา ตอนจบที่ในที่สุดก็ออกมาได้เลยจะเป็นตอนที่รู้สึกสบายใจและโล่งใจมาก

โตเกียว ทาวเวอร์

ถ้าคุณสามารถเชิญ ‘ครีเอทีฟ’ สักคนไปดื่มกาแฟด้วยกันได้ คุณจะเลือกใครและทำไม

ครีเอทีฟกับครีเอเตอร์ที่ชอบบนโลกใบนี้มีเยอะจนเลือกไม่ถูก ใครก็ได้จากในนั้นเลย ไม่ต้องมานั่งคุยเรื่องงานกันก็ได้ แค่ได้เห็นว่าจะสั่งเมนูอะไรและจับแก้วกาแฟยังไงก็คงจะมีความสุขมากแล้ว

instagram.com/n.u.c.h.c.h.a