DEFINED BY THE OWNERS AS A CORNER STORE IN NANGLOENG DISTRICT, THIS PLACE IS A COMBINATION OF LIFESTYLE AND INDIVIDUALITY WITH AN UNWAVERING BELIEF IN THE PASSIONATE FOLLOWERS OF PRINTED MAGAZINES
TEXT: PRATARN TEERATADA
PHOTO: KETSIREE WONGWAN
(For English, press here)
เมื่อเดินทางมาถึง เราไม่มั่นใจว่าร้านเล็กๆ หัวมุมถนนจักรพรรดิพงษ์แห่งนี้คล้ายจะเป็น คาเฟ่ บาร์ลับ หรือพื้นที่แสดงศิลปะ แต่บนภาพลักษณ์ที่ดูเรียบง่ายสงบเสงี่ยมนั้น กลับมีออร่าดึงดูดสายตาผู้คนได้ไม่ยาก เพียงแค่เดินมาใกล้ๆ ก็จะเห็นคำว่า NANGLOENG SHOPHOUSE บนประตูทางเข้าที่แสนจะเรียบง่ายชวนค้นหา เมื่อก้าวเข้าไปในร้าน สิ่งที่กระทบประสาทการรับรู้ของเราทันที คือ บรรยากาศ จิตวิญญาณของสถานที่ และรสนิยมของเจ้าของร้าน การตกแต่งภายในคล้ายตั้งใจให้มีความรู้สึกเหมือนยังไม่เสร็จ ความไม่เรียบร้อยของดีเทลต่างๆ นับเป็นเสน่ห์ที่โดดเด่นของสถานที่ รวมทั้งมีของประดับตกแต่งอย่างโอ่ง ตู้กระจก กระถางต้นไม้ ที่ล้วนสามารถเคลื่อนย้ายสับเปลี่ยนได้ตลอดเวลา
ก้อง-อนุภาส เปรมานุวัติ และภรรยา (อีเลน ซัน) เป็นเจ้าของร้าน Ku Bar และ Kangkao Bar ย่านถนนพระสุเมรุ เมื่อเกิดการแพร่ระบาดของ COVID-19 ทำให้ธุรกิจบาร์ต้องหยุดชะงักลง พวกเขาเลยหาธุรกิจที่เปิดกลางวันได้ คำตอบก็คือ นางเลิ้ง ช็อปเฮ้าส์ แห่งนี้นั่นเอง “ร้านนี้คือร้านขายของชำ ไม่ใช่ร้านที่เชี่ยวชาญอะไรสักอย่างเลย ถ้าสมัยนี้ก็คือเซเว่น สมัยก่อนก็พวกโชห่วยที่เวลาเดินเข้าไปมีหนังสือพิมพ์ มีขายข้าวสาร มีไข่ น้ำปลา น้ำเก๊กฮวย ที่นี่เราก็เลือกของที่เราชอบมาขาย แล้วก็มีแมกกาซีนด้วย” ตู้กระจกดิสเพลย์แมกกาซีนหน้าตาแปลกๆ หลายฉบับยิ่งทำให้ space นี้ห่างไกลไปจากความหมายของร้านขายของชำที่เราคุ้นเคยเป็นอย่างมาก “เราสั่งมาจากผู้จัดจำหน่ายที่เนเธอร์แลนด์ บางเล่มก็ได้มาจาก Vacilando Bookshop เขาถามว่าสนใจไหมเขาจะสั่งมาเผื่อ นิตยสารที่ผมเลือกมาจะเกี่ยวกับอาหาร บ้าน และต้นไม้เป็นหลัก ผมเป็นคนเลือกแล้วภรรยาก็ช่วยกันเลือกด้วย”
ไล่ดูนิตยสารในตู้แต่ละเล่มล้วนเป็นนิตยสารเฉพาะกลุ่มที่น่าเก็บสะสมทั้งสิ้น อย่างเช่น MacGuffin (นิตยสารรายปีละสองเล่ม นำเสนอเรื่องราวพิเศษเกี่ยวกับชีวิตและสิ่งของธรรมดาทั่วไป แต่ละเล่มจะมีคอนเซ็ปต์เฉพาะเล่มเช่น The Rug, The Cabinet, The Desk, The Sink, The Rope) THE PLANT นิตยสารเกี่ยวกับต้นไม้ที่นำเสนอไอเดียของนักสร้างสรรค์แขนงต่างๆ เป็นต้น
“MacGuffin ทำหนังสือแต่ละเล่มคอนเซ็ปต์ไม่เหมือนกันเลย อย่างเล่มนี้ The Ball คืออะไรก็ตามที่มีทรงกลม หรือเล่มกางเกง โต๊ะ ตู้ มันมีรายละเอียดค่อนข้างเยอะในบริบทต่างๆ ที่ผมชอบ อีกเล่มก็หนังสือเกี่ยวกับชา ส่วนเล่มนี้ THE PLANT แมกกาซีนเกี่ยวกับต้นไม้ นิตยสารพวกนี้เวลาอ่านจะไม่มีโฆษณามากวนใจมากมาย หรืออย่างเล่มนี้ชื่อว่า MOLD เกี่ยวกับการออกแบบอนาคตของอาหาร ในเล่ม WASTE ก็พูดเกี่ยวกับการถูกทิ้ง การเอาเศษวัตถุดิบเกี่ยวกับอาหารมาใช้ใหม่ การพูดถึงคนที่มีข้าวกินในขณะที่อีกส่วนหนึ่งของซีกโลกอดอยาก” ก้องเล่าให้เราฟัง
นอกจากหนังสือที่โชว์อยู่ในตู้ ยังมีหนังสือที่เขาสะสมอีกมากมายแสดงอยู่ด้วย หนังสือส่วนใหญ่เป็นหนังสือทำมือ บางเล่มเป็นหนังสือปกติที่ถูกปรับปรุงใหม่โดยการคั่นบทกวีหรือใบเสร็จ ซึ่งทำให้การรับรู้เกี่ยวกับหนังสือเล่มนั้นต่างไปจากเดิม บางเล่มมีการจัดรูปเล่มไม่ค่อยเป็นระบบระเบียบแบบมืออาชีพ แต่มีพลังการสื่อสารของผู้ผลิตหนังสือเล่มนั้นกับคนอ่านของเขาโดยตรง
“วัย 40 มันมีช่วงคาบเกี่ยวกับยุคนิตยสารที่ออกก่อนสิ้นเดือน สมัย ม.3 ม.4 ผมเก็บตังค์ซื้อ สมัยนั้นยังไม่มี iPad ก็ชอบมาตั้งแต่สมัยนั้นแต่ไม่ได้ตั้งใจจะเก็บจริงจัง อย่างที่บอกร้านนี้มันเป็นร้านขายของชำเลยมีตู้หนึ่งไว้โชว์แมกกาซีน สำหรับผมมันเป็นไปตามวัย ผมชอบนิตยสารทำมือที่ผมสะสมอยู่จำนวนหนึ่ง บางเล่มใช้แค่ Microsoft Word แล้วก็ใช้แม็กเย็บ ทั้งเล่มพิมพ์สีเดียว บางเล่มจัดรูปเล่มสวย เราเรียนนิเทศศิลป์มาก็จะมีพวกพี่ๆ ที่ทำเอามาให้ด้วย”
แค่คุยเรื่องนิตยสารอย่างเดียวก็คุยกันได้ทั้งวันแล้วยิ่งมีชาหอมๆ ประกอบการสนทนายิ่งทำให้รับรู้ถึงความสุขของเจ้าของกิจการรายนี้ คนมาที่ นางเลิ้ง ช็อปเฮ้าส์ อาจมีจุดมุ่งหมายต่างกันไป ร้านขายของชำร้านนี้มีน้ำแข็งใส ชา กาแฟ ไวน์ ชีส อาหาร รวมทั้งมีนิตยสารหายากจัดแสดงและจำหน่าย ทั้งหมดแทนคุณค่าทางใจ ให้แขกผู้มาเยือนได้ร่วมแชร์รสนิยมบางอย่างกับเจ้าของกิจการที่นี่
จะมีสักกี่คนที่สามารถเลือกประกอบอาชีพที่เป็นอิสระ และแวดล้อมด้วยเรื่องราวที่รัก มีความสุขเมื่อได้อยู่ใกล้ๆ มัน คนที่สามารถเลือกทางเช่นนี้ได้ต้องนับว่าเป็นคนที่โชคดี นั่นทำให้เราย้อนกลับมาถามตัวเองว่าคนเราทำงานเพื่ออะไร สำหรับหลายคนย่อมต้องเป็นเพื่อเลี้ยงชีพ บางคนทำเพื่อสถานะ เพื่อเกียรติยศ จะเพื่ออะไรก็ตาม เราก็น่าจะต้องเป็นคนเลือกเส้นทางของตัวเอง