บ้านที่อัดแน่นไปด้วยเอกลักษณ์เฉพาะของเจ้าของบ้านที่ทั้งเท่และดูสนุกในขณะเดียวกัน ทั้งยังดูกลมกลืน (และแตกต่าง) กับบริบทรอบข้างในโครงการนิชดาธานี โดย Alkhemist Architects

TEXT: PRATCHAYAPOL LERTWICHA
PHOTO: KETSIREE WONGWAN EXCEPT AS NOTED

(For English, press here)

วินมอเตอร์ไซค์พาเราแล่นเข้าไปในโครงการนิชดาธานี ในย่านปากเกร็ด นนทบุรี เพื่อไปหาบ้านที่เรานัดหมาย หมุดโลเคชันในมือถือบอกว่าเราใกล้ถึงที่หมายแล้ว แต่กว่าจะเห็นตัวบ้านอย่างชัดเจนก็ต้องนั่งวินมอเตอร์ไซค์มาจนใกล้บ้านจริงๆ แม้จะเป็นบ้านสามชั้นซึ่งต่างกับบ้านรอบๆ ที่เป็นสองชั้นก็ตาม แต่บ้านกลับแนบเนียนไปกับบ้านด้านข้างอย่างน่าประหลาด ถึงแล้ว บ้านสามชั้นสีเทาหลังโตซึ่งเป็นที่นัดหมาย คุณเอ้ชายหนุ่มเจ้าของบ้าน เดินออกจากประตูหน้าบ้านที่ชั้นสองมาต้อนรับ แล้วกวักมือชี้ชวนเราให้ไต่บันไดเข้าไปสู่ตัวบ้าน  

เปิดประตูบ้านเข้าไปเจอเข้ากับห้องโถงโอ่อ่าที่มีทั้งส่วนนั่งเล่น และส่วนครัวอยู่ในสเปซเดียวกัน คุณแมลงปอ ผู้เป็นภรรยาก็นั่งเล่นอยู่บนโซฟารอต้อนรับเรา พร้อมกับเมาอิ หมาบรีติชบูลด็อกตัวเขื่องที่นอนเล่นอย่างสบายอารมณ์ ถือว่าเราได้พบกับเจ้าของบ้านทั้งหมดแล้วทั้งสองคนและหนึ่งตัว ไม่นานนัก ไกรพล ชัยเนตร สถาปนิกจาก Alkhemist Architects ผู้ออกแบบบ้านหลังนี้ก็เดินทางมาถึง ไกรพลจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยสักพัก แล้วก็พาเราเดินดูรอบบ้านพร้อมเล่าเรื่องราวของบ้านหลังนี้ให้ฟัง

ไกรพลบอกว่าก่อนหน้านี้ ทั้งสามอาศัยอยู่ในคอนโดภายในนิชดาธานี แต่เพราะพวกเขาเป็นคนมากพลังที่ชอบเล่นกีฬา รักในการดำน้ำ และทำกิจกรรมต่างๆ มากมายไม่หยุดหย่อน (แม้แต่เมาอิยังเป็นแชมป์นักโต้คลื่นประเทศไทย) พวกเขาเลยมีอุปกรณ์กีฬาเยอะแยะตามมาเป็นเงา บวกกับนิสัยส่วนตัวของคุณเอ้ที่ชอบเก็บสะสมของเก่าเป็นทุนเดิม ห้องคอนโดที่มีพื้นที่จำกัดเลยไม่ตอบโจทย์การใช้ชีวิตอีกต่อไป พวกเขาจึงตัดสินใจสร้างบ้านของตัวเองขึ้นใหม่ โดยเลือก Alkhemist Architects เป็นผู้ออกแบบ เพราะถูกใจในบรรยากาศและคาแร็กเตอร์ของบ้าน NICH I ในโครงการนิชดาธานีที่เป็นฝีมือของ Alkhemist Architects

เจ้าของบ้านมาพร้อมกับโจทย์การออกแบบที่ชัดเจน พวกเขาอยากสร้างบ้านบนที่ดินที่ตัดแบ่งจากบ้านพี่สาว จากชีวิตที่เคยพบน้ำท่วมใหญ่ในกรุงเทพฯ ถึงสองครั้งซึ่งยังหลอกหลอนในความทรงจำ บ้านจึงเป็นบ้านสามชั้นที่ระดับพื้นดินล่างสุดเอาไว้เก็บข้าวของสะสมที่คุณเอ้เรียกรวมๆ ว่า ‘ของเล่น’ ส่วนการใช้ชีวิตมาเริ่มต้นบนชั้นสอง ไลฟ์สไตล์ของพวกเขาเรียบง่ายไม่ซับซ้อน ห้องโถงชั้นสองจึงต้องการเพียงพื้นที่นั่งเล่นและครัวง่ายๆ ซึ่งห้องนี้จะเป็นโถงใหญ่ที่เปิดมุมมองไปเห็นห้องนอนหลักที่อยู่ชั้นสาม

พวกเขามอบรูปบ้านปูนเปลือยโปร่งโล่งที่มีไม้และเหล็กดำเป็นวัสดุประกอบให้ไกรพลดูเป็นต้นแบบ ซึ่งก็ดูสอดคล้องกันดีกับคาแร็กเตอร์ความเป็นนักกีฬาของทั้งคู่ แต่หากจะสร้างบ้านตามนั้นเลย ไกรพลมองว่าคงไม่ใช่เรื่องดีนัก เพราะไม่อย่างนั้นแล้วบ้านของเขาจะเป็นตัวประหลาดท่ามกลางบ้านพี่สาวและบ้านหลังรอบๆ ที่เป็นบ้านจัดสรรธรรมดา ความท้าทายจึงตกมาอยู่กับไกรพลว่าจะหาทางลงกับโจทย์นี้อย่างไร

หน้าตาบ้านที่ออกมาคือการกล่อมเกลาระหว่างความต้องการเจ้าของและการวางตัวเป็นส่วนหนึ่งกับบริบทโดยรอบ บ้านฉาบทาด้วยสีเทาเพื่อคงกลิ่นอายความหยาบดิบเหมือนบ้านคอนกรีตเปลือย แต่โทนสีเทาที่เลือกมาก็คุมให้เข้ากับโทนสีน้ำตาลที่อาบบนบ้านจัดสรรรอบๆ หลังคาเป็นหลังคาจั่วที่มุงด้วยกระเบื้องเหมือนคอนโดที่อยู่ข้างหลัง เพียงแต่เปลี่ยนสีเป็นสีดำขลับเข้ากับตัวบ้าน

ไกรพลคว้านเจาะช่องเปิดขนาดใหญ่ที่มุมของบ้าน ทำให้อาคารสูงใหญ่ขึงขังกลับดูโปร่ง ถึงจะเป็นบ้านสามชั้น แต่การจัดวางองค์ประกอบหน้าตาบ้านที่มีช่องเปิดเหลื่อมระดับไปมา ก็พรางตาให้บ้านดูก้ำกึ่งว่าจะเป็นบ้านสองชั้นหรือสามชั้น ช่วยให้บ้านผนวกเป็นหนึ่งเดียวกับบ้านโดยรอบอย่างแยบยล เหล็ก H-Beam สีแดงที่เห็นอยู่ด้านหน้าคือวัสดุโครงสร้างที่โครงการบังคับให้ใช้ กลายเป็นว่าวัสดุนี้มอบแง่มุมอันขี้เล่น ซุกซนให้กับอาคาร ต่างกับท่าทีอันเคร่มขรึมของตัวอาคารสีเทาดำ ในเมื่อโครงเหล็กเป็นสีแดงไปแล้ว ไกรพลเลยพ่นกรอบบานหน้าต่างอลูมิเนียมและราวกันตกที่ระเบียงข้างหน้าให้เป็นสีแดงเข้ากับเหล็กไปเลย 

การจัดการพื้นที่ภายในบ้านเป็นตามอย่างที่เจ้าของบ้านบรีฟไว้ไม่ผิดเพี้ยน ชั้นแรกอุทิศเป็นที่เก็บ ‘ของเล่น’ ทั้งของเล็กของน้อย ไปจนถึงรถ Chevrolet Stingray คันเท่สีดำเงา ชั้นสองคือห้องโถงโล่งที่มีห้องนั่งเล่นและครัวภายในอย่างที่ต้องการ ส่วนหลังบ้านจัดวางเป็นครัวเพราะให้ความรู้สึกส่วนตัวกว่า แล้วด้านหน้าบ้านให้เป็นส่วนนั่งเล่น ไกรพลใส่ระเบียงนอกบ้านเพิ่ม รองรับการจัดงานเลี้ยงหรือแขกที่มีเยี่ยมเยือนเพิ่มเติม ต่อขยายห้องให้กว้างขวางออกไป โถงนี้ก็เปิดสเปซไปหาห้องนอนขนาดย่อมบนชั้นสาม แนวบันไดและห้องน้ำถูกจัดวางอยู่สองฝั่งข้างของบ้าน ลักษณะของพื้นที่คล้ายคอนโด duplex ขยายใหญ่พร้อมพื้นที่ใต้ถุนไว้เก็บของ แม้บ้านจะมีระบบการจัดผังพื้นที่เรียบง่ายตรงไปตรงมา แต่ข้าวของ และองค์ประกอบงานตกแต่งข้างในกลับไม่ได้ซื่อตรงอย่างนั้น 

ในมุมหนึ่ง คุณเอ้คือชายที่มีท่าทีน่าเกรงขาม และคุณแมลงปอคือสาวแกร่งนักไตรกีฬา แต่ในอีกมุมหนึ่ง คุณเอ้ก็เป็นชายที่อ่อนโยนที่มีความขี้เล่นและความเป็นเด็กในตัว ส่วนคุณแมลงปอก็คือสาวเปรี้ยวซ่าที่ใส่ชุดเดรสลายดอกไม้ดอกเบ้อเริ่ม คาแร็กเตอร์ที่ขัดแย้งที่ผสมอยู่ในตัวของทั้งคู่ บันดาลใจให้ไกรพลเนรมิตงานตกแต่งบ้านเป็นการปะทะกันขององค์ประกอบข้ามขั้วหลากสายพันธุ์ 

ปลายตาห้องครัวกรุด้วยกระเบื้องเคลือบสีน้ำเงิน เคาน์เตอร์ครัวที่อยู่เคียงคู่มีพื้นผิวดำเงาตอกย้ำสำเนียงอันลุ่มลึก ทันใดนั้นเอง wallpaper ลายดอกไม้อันนุ่มนวลก็โผล่มา พร้อมอีกสุ้มเสียงที่แตกต่างจากเสาบันไดวนสีแดง โต๊ะกินข้าวเป็นแผ่นไม้ขนาดใหญ่ ในโต๊ะเดียวกัน มีทั้งเก้าอี้ท่อสแตนเลสของ Marcel Breuer และเก้าอี้สีทองลายวิจิตรถอยออกมาในภาพใหญ่ เส้นตั้งและเส้นนอนจากเสาและคานเหล็กสีดำอันหนักแน่น มาจับคู่เข้ากับช่องหน้าต่างและโคมระย้าวงกลม บันไดเหล็กขึ้นชั้นสามสร้างอีกเซอไพรส์ด้วยเนื้อผิวสีแดงและราวกันตกโค้งมน  

ข้าวของในห้องอาจจะเป็นไปคนละทิศคนละทาง แต่เราไม่ได้รู้สึกเลยว่ามันเยอะจนอึดอัด เป็นเพราะสเปซห้องกว้างขวางพอจนเหลือพื้นที่ให้ข้าวของแต่ละชิ้นได้หายใจ ช่องแสงอันใหญ่โตทั้งด้านหน้าและด้านข้างก็มอบความโปร่งโล่งให้ห้องนี้ได้เป็นอย่างดี ผิดกันกับห้องชั้นสอง ห้องนอนกลับเป็นแค่ห้องโล่งๆ ที่มีเพียงตู้ built in สีเทาง่ายๆ ด้านข้าง ประตูไปห้อง walk-in closet และห้องน้ำก็ถูกซ่อนไปกับผนังลายไม้เทียมสีเข้มอย่างแนบเนียน เป็นการตกแต่งที่สามัญธรรมดาไม่ต่างกับห้องเก็บของด้านล่างที่ไม่ได้มีลูกเล่นอะไรพิเศษ นอกจากบันไดวนวงกลมที่เป็นจุดเด่นท้ายห้อง 

ชีวิตส่วนใหญ่ของคุณเอ้ คุณแมลงปอ และเมาอิ อยู่ที่ชั้นสอง ห้องนอนคือห้องที่เขาไว้นอนจริงๆ และห้องเก็บของคือห้องที่เขาเก็บของจริงๆ ชั้นสองจึงเป็นที่พื้นที่รับรองชีวิตส่วนใหญ่ของบ้าน การเล่นกับองค์ประกอบต่างๆ ในชั้นสองที่ไม่ได้สอดคล้องกันเท่าไหร่ แต่มากด้วยความก้ำกึ่ง กำกวม สร้างสีสันให้พื้นที่นี้ไม่น่าเบื่อ ถึงจะใช้ชีวิตอยู่ในนี้ทุกวี่ทุกวัน แต่ความคลุมเครือก็ชวนให้มองบ้านได้หลายแง่มุมจนรู้สึกว่าชีวิตแต่ละวันไม่ซ้ำซาก 

เราคงตอบแทนเจ้าของไม่ได้หรอกว่าบ้านจะคอยเติมเต็มชีวิตไม่ให้เบื่อหน่ายได้อย่างที่ไกรพลตั้งใจหรือเปล่า ต้องให้พวกเขาและกาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เอาเอง แต่อย่างน้อย บ้านที่ตั้งต้นด้วยโจทย์การใช้ชีวิตที่เรียบง่ายหลังนี้ ก็แสดงความพยายามในการใช้องค์ประกอบงานสถาปัตยกรรมอันกำกวม มาแต่งแต้มความธรรมดาให้รุ่มรวย มาพรางตัวเองให้กลมกลืนกับเพื่อนรอบข้าง ใครบอกว่าการร้อยเรียงสีสัน วัสดุ ข้าวของ ช่องหน้าต่าง มีจุดมุ่งหมายคือหน้าตาอันสะสวยเพียงอย่างเดียว แท้จริง มันมีพลังมากกว่านั้น 

alkhemistarchitect.com
facebook.com/alkhemistarchitects