Photo courtesy of BOOKSHOP LIBRARY เมื่อภาพวัตถุใดๆ จากศิลปินภาพถ่าย อธิษว์ ศรสงคราม ถูกตัดขาดออกจากบริบททั้งหลาย จึงเกิดเป็นคำถามที่ว่า ‘วัตถุ’ เหล่านี้กำลังแสดงความจริงแท้ของตัวมัน หรือกำลังแสดงสิ่งที่สร้างขึ้นโดยช่างภาพกันแน่
TEXT: SURAWIT BOONJOO
PHOTO: ATELIER247 EXCEPT AS NOTED
(For English, press here)
อธิษว์ ศรสงคราม เป็นศิลปินภาพถ่ายซึ่งอาจจะไม่เป็นที่คุ้นเคยสำหรับใครหลายคนมากนัก ภาพถ่ายของเขามักจะมีลักษณะโดดเด่นด้วยทั้งการบันทึกภาพด้วยกระบวนการถ่ายภาพแบบดั้งเดิมประสานไปกับการปรับแต่งภาพทางดิจิทัล ผ่านวิธีการ ‘เพิ่มเติม’ และ ‘ลดทอน’ ไปพร้อมกัน อันมักจะนำไปสู่การตั้งคำถามและชวนให้ใคร่ครวญเกี่ยวกับการสื่อสารของภาพถ่าย กับการรับรู้ของผู้ชมผ่านการจัดแสง การทำซ้ำ และการจัดวางภาพขึ้นใหม่ ด้วยชุดภาพของวัตถุนี้ เขาได้เก็บบันทึกภาพ ‘วัตถุ’ อย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 2555 แม้ว่าวัตถุเหล่านี้จะถูกพบเข้าโดยบังเอิญและเก็บสะสมผ่านกระบวนการภาพถ่ายต่อเนื่องจวบจนปี 2564 แต่ภาพเหล่านี้ที่ถูกบันทึกขึ้นในหลากหลายสถานที่กลับไม่ปรากฏร่องรอยของบริบทใดๆ นอกเหนือไปจากลักษณะร่วมกันของวัตถุที่มีคุณสมบัติรูปร่างคล้ายคลึงกับประติมากรรม
ภาพของวัตถุ / OBJECTS คือหนังสือชุดภาพถ่ายขนาดเล็กที่ร้อยเรียงรวบรวมผลงาน Objects ไว้อย่างต่อเนื่องตลอดทั้งเล่มและแทรกคั่นให้ข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งพิมพ์เล่มกะทัดรัดนี้ด้วยแผ่นกระดาษในลักษณะอีกส่วนที่เสริมเติมเข้ามา งานบางส่วนได้เคยผ่านการจัดแสดงในนิทรรศการภาพถ่ายชื่อเดียวกันกับหนังสือ ณ HOP PHOTO GALLERY ระหว่าง 1 ตุลาคม – 28 พฤศจิกายน 2564 รวมถึงทั้งที่ไม่เคยผ่านการจัดแสดงมา ก็ได้นำมาร่วมเสนอความเป็นภาพ ‘วัตถุ’ ซึ่งได้รับการปรับแต่งให้เกลี้ยงเกลาในรูปประติกรรมมากรรมไว้อย่างน่าสนใจ หนังสือเล่มนี้ตีพิมพ์ในรูปแบบปลายเปิดระหว่างช่วงปลายปี 2566 ที่ผ่านมา และเป็นหนังสือลำดับที่ 11 ในชุดสิ่งพิมพ์ ‘พิพิธภัณฑ์แห่งเหตุการณ์ไม่สมประสงค์/ Museum of Unfortunate Events’ โดย Waiting You Curator Lab ซึ่งต้องการนำเสนอชุดภาพสะสมสิ่งของที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง วัตถุ สิ่งปลูกสร้าง อันสั่งสมความทรงจำหลากลายรูปแบบจากหลากหลายเหตุการณ์
ภาพที่ปรากฏสะท้อนให้เห็นถึงการตัดขาดการเข้าไปมีบทบาทของอธิษว์ต่อการตีความ และการมีอคติในการบันทึกภาพของวัตถุ ซึ่งถือเป็นอิทธิพลจากการถ่ายภาพแบบภววิสัย (objective photography) เพื่อการนำเสนอภาพการดำรงอยู่ของวัตถุในมุมมองอื่น ประกอบร่วมไปกับการแทรกแซงปรับเปลี่ยนและตัดแต่งภาพในบางช่วงขณะ ด้วยวิธีการเฉพาะตัวในการแยกภาพวัตถุออกจากบริบทของพื้นที่ด้วยกระบวนการปรับแต่งภาพทางดิจิทัล เพื่อเผยนำเสนอรายละเอียดและโครงสร้างของความเป็นวัตถุในตัวเอง โดยการตัดขาดความสามารถในการรับรู้ถึงขณะเวลาและทิศทางของแสง
ในขณะเดียวกัน เขาก็กระทำการเสริมเพิ่มและและตัดออกเพื่อสรรค์สร้างสถานะใหม่แก่ภาพของวัตถุ ให้กลับกลายเป็นอื่น สลายร่องรอยที่บ่งชี้ถึงที่มาที่ไปและบริบททางประวัติศาสตร์ของวัตถุเหล่านั้น ลักษณะความเป็นธรรมชาติของการตัดแต่งก็แนบเนียนเสียจนยากที่จะดูออกว่าภาพเหล่านี้ได้รับการปรับแต่งมา ซึ่งนับเป็นความแยบยลในการบอกเล่า ความเป็นวัตถุ ภาพของวัตถุ และ / หรือ ‘วัตถุภาพ’ กล่าวคือภาพถ่ายเหล่านี้ถูกขัดเกลาจนกระทั่งอาจกลับกลายดำรงอยู่ในสถานะของวัตถุที่กำลังถ่ายทอดให้เห็นภาพไปในคราวเดียวกัน อีกทั้งยังน่าสนใจในการชวนให้ตีความอีกด้วยว่า วัตถุแต่ละชิ้นที่ได้รับการปรับแต่งและดัดแปลงเหล่านี้กำลังดำรงอยู่ในสถานะใดกันแน่ ระหว่างของสะสมในสถานะภาพถ่าย สิ่งที่สร้างขึ้นโดยศิลปิน หรือ ‘วัตถุจากอารยธรรมไม่ทราบแหล่งที่มา’ กันแน่
