Category: PHOTO ESSAY

PHOTO ESSAY : SALT FIELDS

TEXT & PHOTO: WAN CHANTAVILASVONG

(For English, press here

ความสงบสงัดของปากน้ำผนวกกับท้องฟ้าสีหม่นในหน้าฝนขับให้เถียงนาเกลือ ยุ้งเกลือ และคันนาเกลือโดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศโทนเดียวในฉากหลัง ความนิ่งเงียบไร้ซึ่งผู้คนอาจเป็นสัญญะสำคัญที่ชี้นำว่าพื้นที่แห่งนี้อาจกลายเป็นส่วนหนึ่งของอดีตที่จางหายไปจากวิถีชีวิตคน

_____________

ว่าน ฉันทวิลาสวงศ์ นักวางแผนเมืองและนักวิจัย ผู้มีการถ่ายภาพเป็นการเล่นที่จริงจัง ภาพถ่ายของว่านมักเป็นการถ่ายทอดความคล้ายและความแตกต่างของสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติและวิถีชีวิตของผู้คนจากพื้นที่ต่างๆ ทั่วโลก

wanc.space 
facebook.com/wan.chtvlv
instagram.com/wan.chtvlv

 

PHOTO ESSAY : FADE #01

TEXT & PHOTO: THANNOP AUTTAPUMSUWAN

(For English, press here)  

สิ่งที่เห็นชัด บางที ก็ไม่ได้ชัดในความรู้สึก

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป…. 
ตามกาลเวลาของวัตถุ สถานที่ จิตวิญญาณ ทุกสิ่งที่เราเห็นอยู่วันนี้ บอกไม่ได้ว่าจะคงอยู่อีกนานแค่ไหน อาจจะเลือนหายไป เมือไหร่ ไม่รู้ได้ แต่ทุกอย่างที่เราได้พบเจอ ล้วนมีประสบการณ์ที่เราได้รับตามการได้พบ การปะทะ การได้สัมผัสของแต่ละคน ทั้งความเป็นตัวตนของสิ่งนั้นแต่ละช่วงเวลา ทั้งการสะท้อนกลับต่อตนเองเปลี่ยน หรือเลือนลางไปในความทรงจำ

บางสิ่งบางอย่าง หลายคนจะมีประสบการณ์ร่วมกัน แตกต่างด้วยช่วงเวลาที่ได้รับมา ศิลปินจึงใช้งานภาพถ่ายด้วยกล้องฟิล์มขาวดำ กับเทคนิคการถ่ายภาพ และการทำงานในห้องมืดถ่ายทอดแทนมุมมองประสบการณ์ของผู้ชม ให้สัมผัสถึงความหมายของการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป โดยอาศัยประสบการณ์ส่วนตัวของผู้ชมภาพ เป็นตัวบอกเล่าต่อสิ่งที่สัมผัสได้จากการชมภาพถ่ายนี้ด้วยตนเอง

_____________

ธัญนพ อัตภูมิสุวรรณ์ จบจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย ศิลปากร ปัจจุบันเป็นช่างภาพสถาปัตยกรรม และทำงานส่วนตัวด้วยกล้องฟิล์มขาวดำ และกระบวนการในห้องมืด

facebook.com/gapjaa 
instagram.com/whydoyoulovefilm

 

PHOTO ESSAY : WHEN I WAKE UP, I WILL DREAM OF BEING A CHILD AGAIN

TEXT & PHOTO: RATTHEE PHAISANCHOTSIRI

(For English, press here)  

เมื่อฉันตื่น ฉันจะฝันให้กลายเป็นเด็กอีกครั้ง – ภาพชุดนี้เราถ่ายขึ้นเมื่อปี 2010-2011 ระหว่างที่ใช้ชีวิต 1 ปีในประเทศญี่ปุ่นในฐานะเด็กที่เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ ซึ่งอาจเหมือนความฝันของเด็กเรียนออกแบบผลิตภัณฑ์หลายๆ คน ณ ขณะนั้น ที่อยากมีโอกาสไปศึกษาต่อที่ประเทศนี้ ในช่วงที่ยุคสมัยที่ความมินิมอลกำลังเฟื่องฟู

หากแต่ช่วงการเปลี่ยนผ่านของชีวิตจากวัยเรียนไปสู่วัยทำงาน หรือที่ใครหลายคนเรียกว่า Coming of age เรากลับพบว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องที่เรียบง่ายเลยที่จะสามารถสร้างสมดุลระหว่าง ‘ความจริงกับความฝัน’ หรือการยอมรับความจริงที่ปราศจากอุดมคติ สิ่งที่เราค้นพบระหว่างช่วงเวลาจึงเป็นเพียงคำถามมากมายที่วนเวียนอยู่ในหัวเกี่ยวกับเรื่อง ‘การมีชีวิตและความตาย’ กับร่างกายที่อ่อนแรงลงในทุกๆ วัน เราจะอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ต่อไปอย่างไร เมื่อถึงวันที่เราต้องเริ่มต้นดำเนินชีวิตในวันพรุ่งนี้ในแบบที่สังคมกำหนดโครงสร้างบางอย่างมาแล้ว

ตอนนี้ก็ผ่านมากว่า 12 ปี ความฝันในวัยเด็กที่เคยมีมันก็ไม่ได้ชัดเจนเหมือนแต่ก่อน พอเราลองมองย้อนกลับไปในภาพความทรงจำเหล่านี้เพื่อเปรียบเทียบกับปัจจุบันของเรา ในวันที่อายุเราค่อยๆ ใกล้เคียงกับผู้คนในภาพ ที่แม้ว่าเทคโนโลยีจะทำให้วิถีการใช้ชีวิตของเราสะดวกสบายมากขึ้น แต่ในภาพรวมของการเป็นมนุษย์มันก็ดูจะไม่แตกต่างจากวันนั้นมากนัก ซึ่งเราก็ยังคงดิ้นรนกับมันต่อไป กับความสุขที่มีในแต่ละวัน

_____________

รัฐธีร์ ไพศาลโชติสิริ นักออกแบบอุตสาหกรรม หนึ่งในสมาชิกกลุ่มอิสรภาพ ปัจจุบันใช้ชีวิตระหว่างเชียงใหม่-กรุงเทพฯ

rattheephaisanchotsiri.com
instagram.com/rattheephaisanchotsiri

PHOTO ESSAY : LATE WINTER RAIN

TEXT & PHOTO: CHANAPONG SRIWEERAPONG

(For English, press here)

เส้นทางขึ้นเขาภูกระดึง เป็นเส้นทางที่ลำบาก ต้องใช้ความอดทนอยู่พอสมควร แต่พอถึงจุดหมายแล้วก็รู้สึกว่าคุ้มเหนื่อยอยู่เหมือนกัน ที่ได้ขึ้นมาเจอธรรมชาติที่เปลี่ยนไปทุกฤดูกาล ซึ่งแต่ละฤดูก็มีความสวยงามที่แตกต่างกันไปไม่เหมือนกัน

_____________

ชนะพงษ์ ศรีวีรพงศ์ ทำงานเป็น video editor และ photographer อยู่ที่บริษัทออกแบบภายใน DUDE DECORATE ชอบงานศิลปะ ชอบธรรมชาติ

instagram.com/best.sri6

PHOTO ESSAY : STAY AT HOME 2020

TEXT & PHOTO: THANACHAI TANKVARALUK

(For English, press here)

การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ส่งผลกระทบโดยตรงกับการดำรงชีวิตประจำวันของผู้คนในสังคม ด้วยกฎ ข้อบังคับ และมาตรการต่างๆ ที่ออกมาเพื่อยับยั้งการแพร่ระบาด จึงทำให้ผู้คนต้องปรับตัวเป็นอย่างมาก เพื่อให้เข้ากับการดำเนินชีวิตแบบปกติในวิถีใหม่ ภาพถ่ายชุดนี้จึงเป็นการเก็บบันทึกความทรงจำและสะท้อนเรื่องราวรอบตัว ที่แอบซ่อนความงดงามและความสดใสผ่านความเรียบง่ายและความธรรมดา ในขณะที่ห้วงเวลาและบรรยากาศทางสังคมอยู่ในสถานการณ์ที่ต่างออกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง พร้อมกับการปรับตัวในการดำเนินชีวิตประจำวันแบบวิถีใหม่ จนกระทั่งรู้ตัวอีกที ทุกอย่างก็กลายเป็นความปกติสุขของชีวิต พร้อมกับความหวังอันแสนสดใสว่า การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 จะคลี่คลาย และผ่านพ้นไปจนกลับเข้าสู่สภาวะปกติในเร็ววัน

_____________

ธนะชัย ตั้งวราลักษณ์ เกิดที่จังหวัดอุดรธานี จบการศึกษา ปริญญาตรี คณะนิเทศศาสตร์ สาขาวารสารศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต ปัจจุบันประกอบธุรกิจส่วนตัว มีความสนใจเรื่องราวรอบๆ ตัว รักการเดินทาง และการถ่ายภาพ

instagram.com/thanachai_diary
facebook.com/profile.php?id=100031795672130

PHOTO ESSAY : A LONELY JOURNEY

TEXT & PHOTO: SUPAKORN SOONTARARAK

(For English, press here)

‘การเดินทางทำให้รู้จักตัวเอง’ มักจะเป็นประโยคที่ได้ยินจนคุ้นหู ที่ทำให้ใครๆ หลายคนเริ่มเก็บกระเป๋า เดินทางท่องเที่ยวไปที่ต่างๆ แต่หากเราเพิ่มเติมไปว่า ‘การเดินทางคนเดียวทำให้รู้จักตัวเองมากที่สุด’ อาจจะทำให้บางคนถอยกลับมาตั้งหลักก่อน กลัวบ้าง หรือ ยกเลิกการวางแผนทริปนั้นไปก็มี จนวันหนึ่งประโยคนี้ ก็ได้ทำให้ผมตั้งคำถามกับตัวเองเหมือนกัน คิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง จนสลัดความกลัว และตกผลึกกับตัวเองว่าต้องไปตัวคนเดียวให้ได้ ตั้งเป้าเพื่อเรียนรู้อะไรบางอย่างกับตัวเอง ผมจึงได้เริ่มจัดแจงวางแผนและออกเดินทางด้วยตัวเองเพียงลำพังตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา จนกลายเป็นว่า การเดินทางคนเดียว เป็นบทสำคัญของชีวิตที่ทำให้ได้รู้จักตัวเอง อยู่กับตัวเอง ทำให้เรามีเวลาอยู่กับสิ่งๆ นั้น สถานที่นั้นๆ มากขึ้น ได้เห็นถึงรายละเอียดของสิ่งนั้นๆ มากขึ้น ซึมซับบรรยากาศและความรู้สึกจากสิ่งนั้นๆ ที่ถ่ายทอดมาสู่ตัวเรามากขึ้น

เมื่อกลับย้อนกลับมามองสถาปัตยกรรมและงานออกแบบ เราได้เห็นถึงความตั้งใจของงานออกแบบ แสงที่ตกกระทบในแต่ละช่วงเวลา ความงดงามที่ผู้ออกแบบต้องการถ่ายทอดให้เรา หรือ สื่อสารกับเรา ฉะนั้นคงไม่ผิดนักที่จะบอกว่า ประโยคที่เราได้ยินกันบ่อยๆ นั้น จะเป็นเรื่องจริง และถ้าวันนั้นผมไม่สลัดความกลัวออกจากใจ ไม่กล้าที่จะออกเดินทางด้วยตัวคนเดียว ก็คงจะไม่รู้จักตัวเองเท่าวันนี้แน่นอน

_____________

ศุภกร สุนทรารักษ์ เมื่อก่อนเคยเป็นสถาปนิก ปัจจุบันเป็น Senior Business Development มีอาชีพเสริมเป็น ช่างภาพสถาปัตยกรรมจาก SynSpaceStudio และเป็นคนไทยคนเดียวได้รับรางวัลถ่ายภาพระดับโลกจาก Arch2O ในปี 2021 (Architecture and Design Magazine) และ Cyberpunk2077 World Photo Contest ในปี 2020

instagram.com/synspacestudio
facebook.com/synspacestudio

PHOTO ESSAY : BANGKOK-SCAPE

TEXT & PHOTO: DON AMATAYAKUL

(For English, press here)

งานเซ็ตนี้เป็นการรวบรวมภาพถ่ายของสถาปัตยกรรมในกรุงเทพฯ ผ่านการเล่าเรื่องในเชิงภาพถ่ายแนว cityscape / urban ซึ่งเป็นการผนวกสถาปัตยกรรมและวิถีคนเมืองให้มาบรรจบกันในภาพเดียว ด้วยความที่เป็นคนกรุงเทพฯ สภาพแวดล้อมรอบตัวจึงเหมือนเป็นแค่สิ่งธรรมดาๆ ที่พบเจอได้ทุกวัน แต่การได้จับกล้องถ่ายรูปทำให้พบเจอเสน่ห์และความสวยงาม ที่อยากถ่ายทอดออกมาในมุมมองใหม่ๆ

ตั้งแต่เริ่มต้นถ่ายภาพก็รู้สึกหลงใหลในภาพถ่ายแนว cityscape และ architecture มาตลอดจนถึงปัจจุบัน โดยเฉพาะในมิติของความน่าสนใจในเชิงการออกแบบของ subject ที่ถ่าย ใน Instagram ก็เลยมีแต่รูปตึกและวิวเมืองเสียเป็นส่วนใหญ่

_____________

ดรณ์ อมาตยกุล เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาการถ่ายภาพ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง รับงานถ่ายภาพฟรีแลนซ์ทั่วไป รวมถึงทำเพจส่วนตัวเกี่ยวกับภาพถ่ายในเมืองกรุงเทพฯ ชื่อว่า donamtykl

instagram.com/donamtykl
facebook.com/donamtykl

PHOTO ESSAY : MATSU ISLANDS, 2022

TEXT & PHOTO: NAPAT CHARITBUTRA

(For English, press here)

ภาพถ่ายบันทึกการเดินทางไปเยี่ยมบ้านเพื่อนชาวไต้หวันบนเกาะหมาจู่ (Matsu Islands) ประเทศไต้หวัน หมู่เกาะที่ไกลจากแผ่นดินแม่ 8 ชั่วโมง แต่ห่างจากจีนแผ่นดินใหญ่ไม่ถึง 30 นาที ในช่วงเวลาที่สื่อในไทยประโคมข่าวความขัดแย้งระหว่างสองประเทศนี้ไม่เว้นอาทิตย์

จุดชมวิวตรงแทบจะทุกหน้าผาคือที่ตั้งของบังเกอร์ทหารเก่า มองออกไปจะเห็นโขดหิน คลื่น และฝูงแพะ ไม่ก็กังหันลมของจีนตรงกลางทะเลและแผ่นดินใหญ่ที่ปลายตา ค่ายทหารหลายแห่งยังคง active บางแห่งเปลี่ยนเป็นโฮสเทลหรือคาเฟ่ที่บริหารโดยคนในพื้นที่ เพื่อนชาวไต้หวันเล่าว่าภูเขาบนเกาะแห่งนี้ถูกเจาะเป็นอุโมงค์จนพรุนเพื่อใช้เป็นช่องทางลำเรียงยุทโธปกรณ์ในอดีตกรณีที่ถนนบนเกาะเสียหาย พร้อมๆ กับที่ฟัง ผมมองไปยังผู้คนบนเกาะและนักท่องเที่ยวที่ใช้ชีวิตประจำวันอย่างเป็นปกติพวกเขาชินแล้วกับชีวิตแบบนี้ ชีวิตที่อยู่ระหว่างสงครามในอดีตและที่ยังมาไม่ถึง

กลับมาดูรูปชุดนี้อีกครั้งที่ไทยแล้วเหมือนตัวเองกำลังอ่านวิกิพีเดีย รู้สึกห่างๆ ชอบกล ภาพมัน informative แต่ก็ไม่ได้บอกอะไรไปมากกว่าลักษณะทางกายภาพของเกาะ แล้วผมก็ถามตัวเองว่ารู้อะไรบ้างเกี่ยวกับไต้หวัน

คนเราใช้เวลาทั้งชีวิตทำความเข้าใจบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองซ้ำไปมา แค่ 9 เดือนที่ใช้ชีวิตในไต้หวัน และ 9 วัน บนเกาะหมาจู่ ผมไม่กล้าบอกว่าตัวเองรู้ดีเรื่องไต้หวันไปมากกว่าคนไทยในเมืองไทยแต่ก็หงุดหงิดทุกครั้งที่กลับมาไทยแล้วได้ยินคนพูดว่าไต้หวันกับจีนเขาจะรบกันแล้วพูดอย่างกับว่าสงครามเป็นเรื่องเล่นๆ เสียอย่างนั้น 

_____________

ใหม่ นภัทร จาริตรบุตร นักเขียนและนักศึกษาปริญญาโทด้าน Creative Industries Design เมืองไถหนาน ประเทศไต้หวัน

instagram.com/maitinnakorn

PHOTO ESSAY : LIFEGUARD TOWERS MIAMI

TEXT & PHOTO: TOMMY KWAK

(For English, press here)

หลังจากความเสียหายที่เกิดขึ้นกับชายหาดไมอามี่โดยเฮอริเคนแอนดรูว์ในปี 1992 เมืองไมอามี่ได้มีการออกแบบซุ้มไลฟ์การ์ดขึ้นมาใหม่พร้อมกับหน้าตาและสีสันที่สดใสเพื่อปลุกขวัญและกำลังใจของเมืองและผู้คน ด้วยการนำเสนอที่คล้ายกับแนวทางของซีรีย์ผลงานอาคารเก็บน้ำของ Becher ผลงานภาพถ่ายชุดนี้โดย Tommy Kwak จึงเป็นเหมือนการสำรวจต่อเหล่าอาคารอันเป็นเอกลักษณ์ของเมืองที่ได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์ของการฟื้นฟูและกลับมามีชีวิตใหม่ของย่านเซาท์ ฟลอริด้า

ผลงานชุดภาพถ่ายระดับรางวัลนี้ใช้รูปแบบการวางกรอบและเทคนิคการเปิดความเร็วชัตเตอร์ค้างเอาไว้เป็นระยะเวลานานหรือ long exposure เพื่อให้ฉากหลังของท้องฟ้าและทะเลมีรายละเอียดที่น้อยที่สุดเพื่อขับเน้นลักษณะโดดเด่นของอาคารแต่ละหลัง เป็นการเชิญชวนให้ผู้ชมได้มองเห็นและเปรียบเทียบการผสมผสานสีสันสุดสดใสและรูปทรงของอาคารแต่ละหลังได้อย่างชัดเจน งานชุดนี้ยังแสดงรูปแบบการทำงานอันโดดเด่นของทอมมี่จากองค์ประกอบภาพที่เตะตา การทำงานกับมุมภาพที่มีมิติ การกำกับควบคุมแสง เงา และสี สไตล์การถ่ายภาพของทอมมี่นั้นถ่ายทอดความงามที่เกิดขึ้นในชั่วขณะ และขณะเดียวกันมันก็แปรเปลี่ยนการมีอยู่ของสรรพสิ่งให้ปรากฏขึ้นเป็นรูปทรงที่ชัดเจน และนำพาแง่มุมใหม่ๆ มาสู่เหล่าอาคารไลฟ์การ์ดแห่งหาดไมอามี่

ถ้าอยากสนับสนุนผลงาน Lifeguard Tower Miami และรับชมแบบเต็มๆ ก็สามารถเข้าไปสั่งจอง Photobook กันได้ที่

Kickstarter – Lifeguard Towers: Miami

_____________

งานของ Tommy Kwak สำรวจชั่วขณะของภูมิทัศน์และรูปทรงธรรมชาติต่างๆ ผ่านรูปแบบของภาพถ่ายสีขนาดใหญ่ที่ให้ความรู้สึกงดงามอันแสนบอบบางที่ดูราวกับไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่ในโลกนี้ ผลงานของเขาได้รับการจัดแสดงในระดับนานาชาติโดยหนึ่งในงานล่าสุดของคือผลงานที่ได้รับการคอมมิชชั่นจาก Louis vuitton ให้เข้าไปทำงานกับพื้นที่ของแบรนด์ในเมืองอย่าง นิวยอร์ก ซีแอตเทิลและโคโลญในเยอรมันทอมมี่ได้รับปริญญาศิลปกรรมบัณฑิตสาขากราฟฟิคดีไซน์จาก California College of the Artsในปี 2002 ก่อนที่จะเรียนจบคอร์สการถ่ายภาพจากInternational Center of Photography ที่เขาเข้าเรียนในช่วงปี 2006 และ 2008 ระหว่างช่วงปี 2010 และ 2016 ทอมมี่ เข้าร่วมโครงการศิลปินพำนัก SÍM Residency ที่ เมืองเรคยาวิค ประเทศไอซ์แลนด์ รวมไปถึงการเข้าร่วมงานเทศกาลศิลปะนานาชาติอย่าง Villa Reykjavík ทอมมี่เติบโตขึ้นในแถบชานเมืองชิคาโก้ เขาอาศัยและทำงานอยู่ในบรู๊คลิน นิวยอร์คอยู่เป็นเวลา13ปี ก่อนจะย้ายไปยังมอนต์แคลร์ นิวเจอร์ซี อันเป็นย่านที่เขาพำนักอยู่ในปัจจุบัน เขาเป็นสมาชิกของกลุ่ม Fowler Arts Collectiveในกรีนพอยท์ บรู็คลิน และ SONYA (South of Navy Yard Artists)

Tommykwak.com

Instagram.com/tommykwak

Twitter.com/TommyKwakArt

Behance.net/tommykwak

PHOTO ESSAY : 365OHMANAWAT

TEXT & PHOTO: ANAWAT PETCHUDOMSINSUK

(For English, press here)

ความรู้สึกที่ไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เริ่มต้นทำสิ่งไหนก็มักหยุดความพยายามภายในไม่กี่วัน คือจุดกำเนิดของโปรเจค 365ohmanawat เป็นการถ่ายภาพ Still Life วันละ 1 ภาพทุกวันเป็นเวลา 365 วัน เพื่อพิสูจน์ความต่อเนื่องในการลงมือทำอะไรสักอย่างที่ไม่เคยทำได้มาก่อน โดยใช้ความถนัดจากวิชาชีพช่างภาพอาหารที่ทำอยู่สร้างผลงานที่ใช้ไอเดียและเทคนิคการถ่ายภาพให้แตกต่างจากปกติที่เคยทำ 

เนื่องจากงานปกติที่ทำคือการถ่ายภาพเพื่อการโฆษณาทั้งสินค้าและอาหาร ซึ่งมักโดนบิดเบือนความจริงเพื่อสร้างความสมบูรณ์แบบ พอนานวันก็เกิดเป็นความเบื่อในงาน ทำให้อยากลองทำสิ่งที่ไม่เคยทำหรือสิ่งที่แตกต่างจากที่เห็นได้โดยทั่วไป ภาพบางภาพจึงอาจสร้างความรู้สึกกระอักกระอ่วนให้กับผู้ชม ที่ให้ผลลัพธ์ตรงกันข้ามกับความต้องการในงานโฆษณาปกติ

และเพราะต้องการเปิดโอกาสให้ได้ลองทำ จึงไม่มีการตั้งข้อจำกัดทางเนื้อหาและเทคนิค ภาพในโปรเจคนี้จึงมีความหลากหลายสูง บางภาพอาจเกิดจากความไม่พอใจในสังคมบางเรื่อง, สิ่งของในชีวิตประจำวันผสมกับอาหารที่หาได้ทั่วไป หรืออาจจะแค่อยากลองฝึกเทคนิคที่พบเห็นในสื่อที่เราไม่เคยทำมาก่อน

_____________

อนวัช เพชรอุดมสินสุข (Anawat Petchudomsinsuk) ช่างภาพอาหาร Freelance ผู้รักใน Meme และความกวนประสาท

fb.com/FPCWL

instagram.com/ohm.anawat

ohm-anawat.com